«.. فَقَدْ جاءَکُمْ بَیِّنَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ کَذَّبَ بِآیاتِ اللَّهِ وَ صَدَفَ عَنْها سَنَجْزِی الَّذِینَ یَصْدِفُونَ عَنْ آیاتِنا سُوءَ الْعَذابِ بِما کانُوا یَصْدِفُونَ».

«اینک برهانى آشکار و هدایت و رحمتى از سوى پروردگارتان براى شما آمد، پس ستمکارتر از کسى که آیات خدا را تکذیب کند و از آن‏ها روى بگرداند کیست؟ به زودى کسانى [را] که از آیات ما روى مى‏گردانند، به خاطرِ روى گرداندنشان به عذابى سخت مجازات خواهیم کرد».

«وَ لَقَدْ جِئْناهُمْ بِکِتابٍ فَصَّلْناهُ عَلى‏ عِلْمٍ هُدىً وَ رَحْمَةً لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ».

«و براى آنان کتابى [عظیم و با ارزش‏] آوردیم که آن را از روى دانشى [گسترده و دقیق‏] بیان کردیم، در حالى که براى گروهى که ایمان آوردند، سراسر هدایت و رحمت است».

«وَ إِذا لَمْ تَأْتِهِمْ بِآیَةٍ قالُوا لَوْ لا اجْتَبَیْتَها قُلْ إِنَّما أَتَّبِعُ ما یُوحى‏ إِلَیَّ مِنْ رَبِّی هذا بَصائِرُ مِنْ رَبِّکُمْ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ» .

«و هرگاه براى مخالفان [به سبب تأخیر وحى‏] آیه‏اى نیاورى [بر پایه گمان پوچ و باطلشان که قرآن را از پیش خود مى‏آورى‏] مى‏گویند: چرا آیه‏اى از نزد خود انتخاب نکردى [تا براى ما بیاورى‏]؟ بگو: من فقط از آنچه که از سوى پروردگارم به من وحى مى‏شود، پیروى مى‏کنم. این قرآن دلایلى روشن از سوى‏ پروردگار شماست و براى گروهى که ایمان مى‏آورند، سراسر هدایت و رحمت است».

«وَ إِنَّهُ لَهُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ» .

«و یقیناً قرآن براى مؤمنان، سراسر هدایت و رحمت است».

رحمت در انسان صفت نفسانى است، و ریشه آن عبارت است از: تأثیر خاطر به علت نقصى که در غیر مشاهده مى‏کند؛ و این تأثیر، باعث مى‏گردد حس نوع دوستى و عاطفه تحریک شده و انسان براى کمک به انسان دیگر از هیچ فعالیتى دریغ نکند.

ولى نسبت به پروردگار که منزّه از هر نقصى است عبارت است از: افاضه وجود به موجودات، و قرار دادن آنها در چهارچوب نظامات و مقررّاتى که متناسب با آنهاست. از این گونه عنایت حضرت او به موجودات تعبیر به رحمت عامه شده است.